درباره ما

برای رسیدن به نقطه­ی آغاز شرکت ساخارا باید به بیش از نیم قرن پیش بازگشت. درواقع نام ساخارا گره خورده است با بنای شهیاد (میدان آزادی کنونی)؛ جایی که غفار داورپناه «بنیان‌گذار سنگ‌بری نوین در ایران» و بنیان­گذار کارخانه­ی ساخارا، سنگ­های این اثر ماندگار را تهیه و تأمین نمود. پس از آن بود که سنگ­های آثار مهم دیگری، از جمله مقبره­ی نادرشاه افشار، استادیوم فرح (تختی کنونی)، ساختمان وزارت کشور، سینما دیاموند، فرهنگستان هنر و… توسط این کارخانه تأمین گردید. با شروع انقلاب، فعالیت این کارخانه به مدت 10 سال متوقف شد و پس از آن و همزمان با بازگشت آقای داورپناه به ایران، فعالیت آن دوباره از سر گرفته شد.

یک دهه بعد، یعنی سال 1380، شرکت دیگری با نام «آژیانه» توسط آقایان امیرسامان میرزایی و علیرضا قنبری رسماً کار خود را آغاز کرد. شروع متفاوت و قدرتمند این شرکت نوظهور، نهایتاً سرنوشت این دو کارخانه را به هم گره زد و در سال 1387 شرکت «ساخارا و آژیانه» تشکیل شد. ترکیب تجربه و قدمت از یک سو و نگاه رو به جلو و میل به تغییر از سوی دیگر، سبب شد تا 2 سال بعد، یعنی سال 1389، این کارخانه وسعت خود را افزایش داده و ماشین آلات مدرنی را به خط تولید خود اضافه کند. در همین سال بود که یکی از مهم­ترین اتفاقات در تاریخچه‌­ی این کارخانه رخ داد؛ این شرکت تصمیم گرفت «سنگ سایمان» را به عنوان یکی از محصولات اختصاصی خود معرفی کند؛ سنگی که با ورودش به بازار تحول بزرگی را در صنعت سنگ داخلی رقم زد و خیلی زود راه خود را به بازارهای جهانی باز کرد.

این امر باعث شد تا ساخارا و آژیانه در سال 1391 در معدن ویهج چهار، واقع در منطقه ی قروه استان کردستان به شکلی وسیع سرمایه گذاری کند که نتیجه اش فراگیر شدن هرچه بیشتر این سنگ متفاوت در بازار شد.  

با افزایش حجم تقاضا برای محصولات این کارخانه و وجود چشم انداز صادرات در نگاه مدیران آن، واحد تازه­ای و یک سال بعد نیز شوروم دائمی ساخارا و آژیانه در شهرک صنعتی شمس آباد افتتاح شد که این موضوع باعث افزایش تعامل میان سازندگان و معماران با واحد فروش این کارخانه گردید.

سال 1396 مسیر تازه­ای در روند رو به رشد این کارخانه ایجاد شد که در آن، نیاز به ایجاد رابطه ای کارا و موثر با جامعه مهندسی و ساختمان زمینه ساز راه اندازی شوروم دائمی در تهران شد.

میل به گسترش، تحقق تولید بهینه و بهبود نگرش سیستمی، مدیران ساخارا و آژیانه را به این نتیجه رساند تا در سال 1398 ضمن خریداری «معدن پیر بابا علی سه»، در معدن ویهج یک نیز سرمایه گذاری کنند.

با بررسی روند طی شده تا آن روز، آشکار بود که شروع قرن تازه، نمی­توانست برای این شرکت بدون تحول باشد. این شد که در سال 1400 تحقیق و پژوهش جدی درباره­ی تولید «بافت» آغاز و درست یک سال بعد، خط تولید این محصول درخشان راه اندازی شد. در همین سال و در اقدامی متفاوت، ماکت سنگی برج شهیاد از یک سنگ یکپارچه 25 تنی و به وسیله دست ساخته شد که قرار بود در مراسمی از آن رونمایی شود. هر چند رخدادهای آن روزهای کشور مانع از برگزاری آن شد.

 سال 1403 نیز مصادف بود با رویدادی تاریخی که پیش از آن در صنعت سنگ سابقه­ نداشت و آن برگزاری همایش «درباره‌­ی آزادی» توسط شرکت ساخارا و آژیانه بود؛ رویدادی که با هدف پاسداشت اثر به جامانده از بزرگانی همچون «محمد پورفتحی»، «حسین امانت»، «غفار داورپناه»، «قنبر رحیمی»، «ایرج حقیقی»، «علی کمره‌ای» و… بسیاری دیگر از مردان نیک برگزار شد. مراسمی که در آن، به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس دانشگاه تهران، ماکت سنگی برج آزادی، به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران اهدا شد.

تازه ­ترین اقدام این کارخانه نیز، تولید نوعی فرآوری روی برخی از سنگ هاست که با بهره مندی از مهندسی پیچیده و استفاده از دستگاه­ های مدرن، بافتی خلاقانه را روی سطح سنگ ایجاد می­کند. فرآوری «راک» که ترکیبی از صنعت و هنر به حساب می­آید، دست معماران و سازندگان را برای استفاده ی متفاوت و متنوع از سنگ نه تنها به عنوان یک عنصر مقاوم و ماندگار، که به عنوان یک اثر هنری نیز باز می گذارد.

فرآوری سنگ­های ساختمانی و تزئینی و همچنین تولید ابزارهای سنگی، اجرای صدها پروژه‌­ی ساختمانی و چندین طرح ملی ماندگار، به پشتوانه ی تیمی مجرب در طراحی، تهییه دفترچه کامل اجرایی، تأمین سنگ و اجرا و در نهایت ارائه مجموعه ا­ی کامل از خدمات سنگی به جامعه­ی مهندسی، بخش مهمی از کارنامه­ی ساخارا و آژیانه در این سال­ها بوده است.